حالا دو سال است که آن بیماری مهلک سببِ کوچِ آیدین شده است. در این مدت اتفاقاتِ بسیاری در کشور رخ داد؛ اما آیدا (خواهر آیدین) تلاش کرد تا از موروثِ برادر حفاظت کند و این شد که شهر صدا، شهرِ صدا ماند؛ همان شهری که هراسِ آن میرفت بیآیدین، بیصدا و بینوا بماند.
این گفتوگو با آیدا الفت (مدیر مجموعهی شهر صدا) به بهانهی انتشار دیجیتال آلبوم «آواز رفتن» همزمان با دومین سالروزِ رفتنِ آیدین است.
ز دیگر عوامل تولید این اثر میتوان به آیدین الفت (نوازنده پیانو)، علی جعفری پویان، تینا جامه گرمی، مونیکا لران، رایین نورانی، علیرضا چهرهقانی (نوازندگان ویولن اول و دوم)، سهراب برهمندی، دانیال جورابچی، علیرضا دریایی، صبا صفوی (نوازنده ویولا)، کریم قربانی، مجید اسماعیلی مهرداد عالمی (نوازندگان ویولنسل)، زنده یاد پورنگپور شیرازی، هادی اسماعیلی (نوازنده کنترباس) و آرین قیطاسی (نوازنده ابوا) اشاره کرد. ناشر اثر نیز نشر و پخش جوان است.
نام اثر را «آیدا» براساسِ یکی از قطعاتِ همین آلبوم با آهنگسازی آیدین الفت انتخاب کرده است. نکتهی غمانگیز آنکه «بهرنگ پورشیرازی» نیز در این اثر به عنوان نوازنده حضور داشته است. آیدین الفت و پورنگپور شیرازی هر دو بودند که در مرداد و آبانِ 1400 چهره در نقاب خاک کشیدند.
با تلاشهای الفت، همچنین رشته طراحی و مهندسی صدا برای اولین بار به عنوان یک پیشه و شغل به حساب آمد و رشتهی «طراحی و ساختار بندی صدا» به عنوان یک مهارت شغل در ایران ثبت شد. زندهنام آیدین الفت که در زمینه آهنگسازی و خوانندگی هم فعالیت داشت. چند ماه قبل از کوچِ ابدیاش تک آهنگ «سیراب شدم» را با شعر، ملودی و خوانندگی خود منتشر کرد.
او چندی قبل اثری با نامِ «کاش آدما میفهمیدن» را منتشر کرد و دربارهاش نوشت: «کاش آدما میفهمیدن، قصه عاشقی و درد فراق نیست. گله از یار بی وفا و انکار و التماس نیست. کاش آدما میفهمیدن، تفاوت میان آدمیان و غیر آدمیان است. تفاوت هوای تازه انسان دیروز با هوسهای متعفن انسان امروز است. تمایز زنده بودن و زندگی کردن است. زندگیای که با عشق معنا میشود. عشق به زندگی و زندگی با عشق. کاش آدما میفهمیدن آداب برگشت به گذشته انسان عاشق است. آدابی ساده اما مشکل. چون موسیقی کاش آدما میفهمیدن که ساده است و خودمانی. چون کلامش، که ساده است و خودمانی. اما در پس هر کلمهاش اندیشهای است ژرف و سخنی است برای تفکر به حقیقت. کاش آدما میفهمیدن، کلام و آهنگش در سال ۱۳۸۰ گفته و ساخته شد. اما در من بیست سال طی شد و طول کشید تا به نشر آمد.»
گفتگو: ساحل کریمی
با سپاس از علی جعفری پویان
برچسب : نویسنده : خنجی musicema بازدید : 59