گفتگو با ابراهیم لطفی

موسیقی ما - سما بابایی: «ابراهیم لطفی» سال‌هاست در عرصه‌ی موسیقی فعال است (از 16 سالگی تا همین الان) و در تمام این سال‌ها کارهای بسیار انجام داده است؛ او البته به اندازه‌ی کارهایی که کرده شناخته شده نیست و این البته انتخابِ خودش بوده، خودش خواسته است به جای «های و هوی» و برگزاری کنسرت‌های مدام و فعالیت در فضای مجازی، فقط کار کند و موسیقی‌اش برای موسیقی باشد، نه برای آن چیزهایی که این روزها خیلی از فعالانِ موسیقی به آن توجه دارند. نوازنده‌ی توانمند در این سال‌ها، شاگردانِ بسیاری تربیت کرده که حالا هر کدام‌شان خود، نوازنده‌های توانمندی هستند و «علی جعفری پویان» که این گفت‌وگو را با او انجام داد، یکی از شناخته‌شده‌ترینِ آنان. «جعفری‌پویان» تاکید می‌کند آشنایی با «ابراهیم لطفی» یکی از شانس‌های او و و هم‌نسلانش بوده است و برای همین با وجود آنکه گفت‌وگو مدتی قبل برگزار شد، پیشنهاد داد تا هم‌زمان با پاس‌داشتِ مقام «معلم» منتشر شود نشانه‌‌ای از علاقه و احترامش به استادی که استادِ خیلی‌ از نوازندگانِ ویولون در ایران است.

«ابراهیم لطفی‌» نواختن ویلن را از ۱۰ سالگی با تشویق پدرش که خود از شاگردان ویلن «ابوالحسن صبا» بود در هنرستان عالی موسیقی آغاز کرد و از ۱۶ سالگی با ارکسترسمفونیک تهران، صدا و سیما و فرهنگسرای بهمن همکاری داشته‌است. ابراهیم لطفی در سال ۱۳۷۶ «کوارتت زهی تهران» را پایه‌گذاری و در کنسرت‌هایی را در تالارهای مختلف تهران همچون تالار رودکی برگزار کرد. در سال ۱۳۸۰ رهبری «ارکستر مجلسی فرهنگسرای نیاوران» را بر عهده گرفت و در تهران و شیراز کنسرت‌هایی را به صحنه برد.«لطفی» از تابستان ۱۳۹۷ با تأسیس «ارکستر زهی آرکو» رهبری این ارکستر را به عهده گرفته‌است.